Παράδειγμα 2ον.- Παράσυρση πεζού - θάνατος στις 20.01.2008 από οδηγό οχήματος ασφαλισμένου σε εταιρία που ανακλήθηκε η άδειά της. Η χήρα του θανόντος από 2ο γάμο ασκεί αγωγή αποζημίωσης κατά της ασφαλιστικής εταιρίας και τελικά αποζημιώνεται από το Ε.Κ, μετά την έκδοση της πρωτόδικης οριστικής απόφασης. Η κόρη του θανόντος από τον πρώτο του γάμο πληροφορείται το δικαίωμά της να ασκήσει αγωγή αποζημιώσεως για πρώτη φορά τυχαία στις 10.01.2013 στα πλαίσια της ποινικής δίκης. Το δικαίωμά της παραγράφεται στις 20.01.2013. Σύμφωνα με τη διάταξη πρέπει να υποβάλλει έγγραφη αίτηση στο Ε.Κ. με την απαίτησή της και τα έγγραφα που την δικαιολογούν και την αποδεικνύουν και να περιμένει επί τρεις μήνες να απαντήσει ή να μην απαντήσει το Ε.Κ. Εν τω μεταξύ δεν μπορεί να ασκήσει αγωγή και το δικαίωμά της παραγράφεται στις 20.01.2013 λόγω παρέλευσης της πενταετούς παραγραφής του άρθρου 10 παρ. 2 του Ν. 489/1976.

Για την  οικονομία της εισηγήσεως θα αποφύγω να υποδείξω πιθανές λύσεις στους εμπειρότατους συναδέλφους - συνέδρους αφήνοντας περιθώριο για τυχόν ανάπτυξη των λύσεων στα πλαίσια των παρεμβάσεων-ερωτήσεων.

Α.- Ως προς το δεύτερο σκέλος της εισήγησής μου:
Με το άρθρο 3 παρ. 3 του Ν. 2837/2000 που αντικατέστησε το άρθρο 19 παρ. 2 του Ν. 489/76 προβλέπονταν η τοκοφορία εις βάρος του Επικουρικού Κεφαλαίου με ποσοστό 6 % και θεσπίζονταν ευνοϊκότερη ρύθμιση για το εν λόγω ν.π.ι.δ.  σε σχέση με τον αντίδικό του και τους λοιπούς διαδίκους.
Το νομικό αυτό θέμα αναδείχθηκε για πρώτη φορά στο τριήμερο συνέδριο που διοργάνωσε η ΕΝΑΔΙΑΒΕ υπό την αιγίδα του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης στις 5,6&7/12/2008 από τον Δικηγόρο Θεσσαλονίκης και Γενικό Γραμματέα της ΕΝΑΔΙΑΒΕ κ. Κων/νο Ταρνατώρο ο οποίος στα πλαίσια μιας εξαίρετης επιστημονικής εισήγησης άρτια τεκμηριωμένης και εμπεριστατωμένης όχι μόνον φώτισε όλες τις πτυχές του, αλλά υπέδειξε και πρακτικές λύσεις στους συνέδρους δικηγόρους για να ξεπεράσουν το εμπόδιο και να επιτύχουν την καταβολή των αποζημιώσεων εκ μέρους του Ε.Κ. με το νόμιμο τόκο υπερημερίας και όχι με το προνομιακό επιτόκιο του 6 %.
Την άκρως ενδιαφέρουσα εισήγησή του ο κ. Κων/νος Ταρνατώρος παρουσίασε και σε συνέδριο των Αθηνών στις 8&9/05/2009 της Ένωσης Νομικών Δικαίου Ιδιωτικής Ασφάλισης & Αστικής Ευθύνης Τροχαίων Ατυχημάτων και η εισήγηση δημοσιεύθηκε στο βιβλίο με τίτλο «Θέματα Ιδιωτικής Ασφάλισης & Αστικής Ευθύνης από Τροχαία Ατυχήματα», Εκδόσεις ΝΟΜΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ.
Λόγω του αυξημένου πρακτικού ενδιαφέροντος το θέμα διαπραγματεύθηκε και ο Δικηγόρος Αθηνών Ιωάννης Κωλέτης στα πλαίσια σχετικής εισήγησής του στο Πανελλήνιο Νομικό Συνέδριο που συνδιοργανώθηκε στην Πάτρα στις 24&25/09.2010 από τον Δικηγορικό Σύλλογο Πατρών και το περιοδικό ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ (βλ. σχ. Επιθ.Συγκ.Δικ. 2010 σελ. 418-432).
Όπως ήταν επόμενο τις ορθές θεωρητικές προσεγγίσεις και αναλύσεις ακολούθησαν σειρά δικαστικών αποφάσεων ενδεικτικά μόνον αναφέρω τις Εφ.Θεσ. 829/2010 Επιθ.Συγκ.Δικ. 2010 σελ.390 & επ. (Δικηγόρος κ. Ταρνατώρος) Μον. Πρωτ.Αθ. 2763/2010 Επιθ.Συγκ.Δικ. 2010 σελ. 397 & επ. (Δικηγόρος κ. Κωλέτης), Εφ. Πειρ. 65/2011 Επιθ.Συγκ.Δικ. 2011 σελ. 461 & επ. Μον. Πρωτ.Αθ. 1058/2011 Επιθ.Συγκ.Δικ. 2011 σελ. 51 & επ. και παγιώθηκε και νομολογιακά η άποψη ότι η ρύθμιση της παρ. 3 του άρθρου 3 του Ν2837/2000 που καθορίζει το επιτόκιο σε βάρος του Ε.Κ. στο σταθερό ποσοστό 6 % ετησίως θεσπίζοντας έτσι ευνοϊκότερη ρύθμιση για το εν λόγω ν.π.ι.δ. σε σχέση με τον αντίδικό του, χωρίς μάλιστα η ρύθμιση αυτή να επιβάλλεται από λόγους γενικότερου κοινωνικού ή δημόσιου συμφέροντος, είναι ανεφάρμοστη ως προσκρούουσα στις διατάξεις των άρθρων 4 παρ. 1, 20 παρ. 1και 25 του Συντάγματος και 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ, 1 Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ.
Μετά από την εξέλιξη αυτή και την χιονοστιβάδα της νομολογίας όπως είναι γνωστό με το άρθρο 4 εδ. γ΄ Ν. 4092/2012 αντικαταστάθηκε η παρ. 2 του άρθρου 19 του π.δ. 237/1986 όπως τροποποιήθηκε με την παρ. 26 του άρθρου 37 του ν. 2496/1997 και θεσπίσθηκε εκ νέου ποσοτικός περιορισμός της ευθύνης του Ε.Κ. και ειδικότερα όσον αφορά τους τόκους που πρέπει να καταβάλει το Ε.Κ. προβλέπεται επί λέξει ότι:
«Οι τόκοι που, στις περιπτώσεις της προηγούμενης παραγράφου του παρόντος άρθρου, υποχρεούται να καταβάλει το Επικουρικό Κεφάλαιο υπολογίζονται σε κάθε περίπτωση με επιτόκιο έξι τοις εκατό (6%) ετησίως.»